In het Financieele Dagblad van 2 weken geleden stond een interessant artikel over de herstellende economie en de gevolgen voor de incentivereizen. In het artikel klinkt weer het optimisme van positief ondernemerschap! We willen weer met het bedrijf naar Cuba!
‘Ogen dicht, verstand op nul en gáán! Je kan het!’, moedigden collega’s haar aan. En zoef, daar ging ze. Vijftig meter boven de grond gleed Coânja van der Veen aan een kabel in de Red Woods van Santa Cruz in Californië van boom naar boom. ‘Het was bloedspannend, maar we hebben het allemaal gedaan. Ook degenen die het eigenlijk niet durfden’, vertelt Van der Veen, secretaresse backoffice van DataQuint.
In oktober reisde praktisch het hele personeel van het softwarebedrijf uit Capelle aan de IJssel af naar San Francisco. Ter ere van het 12,5-jarig bestaan. Maar niet alleen voor plezier. Op de thuisbasis van het Amerikaanse softwareconcern Oracle in Silicon Valley was er een studiedag en een paar andere programmapunten hadden een hoog teambuildgehalte.
‘Vroeger waren dit soort trips puur voor de lol, Het kon niet op. In de hoogtijdagen, rond 2008, waren er bedrijven die een heel vliegtuig afhuurden en met de werknemers naar bijvoorbeeld het Caribische gebied vlogen om voornamelijk feest te vieren.’
Weggesaneerd
Tijdens de economische crisis is niet alleen fors bezuinigd op snoepreisjes voor het personeel, ze waren ook ‘not done’. Budget was er vaak wel, maar als je net een afdeling hebt weggesaneerd, ga je niet met de andere gezellig op stap. Behalve van de economische malaise had de conjunctuurgevoelige bedrijfstak van dit soort zogeheten beloningsreizen (incentives) ook met andere problemen te kampen. Zo stak de overheid een stokje voor de luxe relatiereisjes voor huisartsen en specialisten op uitnodiging van de farmaceutisch industrie, en liet de bouwbranche het afweten door de schandalen die zich in de sector afspeelden.
Het economisch tij keert voor de personeelsreizen ten goede. En ook de werkkostenregeling (wkr) die begin 2015 van kracht werd, bleek geen belemmering de stijgende lijn voort te zetten. De wkr houdt onder meer in dat de werkgever over het bedrag dat aan een personeelsreisje wordt uitgegeven nog eens 80% belasting moet betalen. Over de kosten voor programmaonderdelen die bijvoorbeeld een educatief karakter hebben, hoeft geen belasting te worden betaald (zie kader).
Tandje bij
Sommige bedrijven houden het bij puur plezier en nemen de belasting over de totale reissom voor lief. ‘Het heeft mij tot nu toe altijd meer opgeleverd dan dat het kost’, vertelt Rob Baggerman, directeur van het Ricoh Document Center Midden-Nederland. ‘Nu als zelfstandig ondernemer van een van de verkooporganisaties voor Ricoh, maar ook vroeger toen ik als commercieel manager nog bij Ricoh in dienst was.’ Met een exotische reis in het vooruitzicht als ze hun target, of meer, weten te behalen, zetten accountmanagers toch een tandje bij, is Baggermans ervaring.
Zo toog hij met zijn medewerkers en hun partners al eens naar Cuba en Oman. Baggerman: ‘Beloning zit niet alleen in geld of een mooie leaseauto, maar ook in de gedeelde beleving van een jeeptocht door de woestijn of een bezoek aan een sigarenfabriek in Havana. Dat verstevigt tegelijk de band, onderling en met het bedrijf. Want je wilt goed personeel graag behouden.’
Behoud van personeel
Die overwegingen speelden ook zeker mee in de keuze om de medewerkers van DataQuint op de trip naar San Francisco te fêteren, vertelt oprichter en partner Michel Spek. ‘In de IT is de vraag naar goed gekwalificeerde programmeurs hoog. Die mensen moet je dus zeker koesteren. Ook is het mooi om te zien hoe zij in zo’n heel andere rol en heel andere omgeving mixen met onze consultants en verkopers. Dat komt de communicatie binnen het bedrijf alleen maar ten goede. Samen over de Golden Gate Bridge fietsen en een ballonvaart over de wijngaarden van Napa Valley maken, daar wordt nog steeds over nagepraat.’
